Zasada merytorycznej poprawności, jak wskazuje GIODO w swoich wytycznych, oznacza, że dane powinny być zgodne z prawdą, pełne (kompletne) i aktualne. W celu zapewnienia merytorycznej poprawności danych konieczne jest aby w procesie przetwarzania danych administrator danych:
· każdorazowo oceniał wiarygodność źródła pozyskania danych,
· wypracował tryb weryfikowania prawdziwości danych (w zależności od tego, czy dane są zwykłe czy szczególnie chronione) oraz
Punktem wyjścia dla rozważań dotyczących zasad przetwarzania danych osobowych jest art. 26 u.o.d.o. stanowiący nakaz zachowania szczególnej staranności podczas przetwarzania danych osobowych. Art. 26 wprost stanowi, że administrator danych powinien dołożyć „szczególnej staranności”. W literaturze zarysowały się dwa stanowiska dotyczące interpretacji użytego w ustawie pojęcia szczególnej staranności[1]. Zgodnie z pierwszym z nich szczególna staranność to staranność najwyższa od osoby prowadzącej cudze sprawy.
Jak wskazuje art 7 pkt 2) Ustawy przez przetwarzanie danych osobowych należy rozumieć jakiekolwiek informacje wykonywane na tych danych, takiej jak zbieranie, utrwalanie, przechowywanie, opracowanie, zmienianie, udostępnianie i usuwanie, a zwłaszcza te, które wykonuje się w systemach informatycznych.
Ustawa o ochronie danych osobowych wyróżnia dwa rodzaje danych, dane zwykłe i dane wrażliwe (zwane także danymi sensytywnymi). Zgodnie z art. 6 „za dane osobowe uważa się wszelkie informacje dotyczące zidentyfikowanej lub możliwej do zidentyfikowania osoby fizycznej.
Zgodnie z brzmieniem artykułu 6 ust 1 Ustawy o ochronie danych osobowych dane osobowe to wszelkie informacje dotyczące zidentyfikowanej lub możliwej do zidentyfikowania osoby fizycznej. Powyższa definicja wymaga wyjaśnienia kilku pojęć w niej zawartych tj. informacji, osoby fizycznej, identyfikowalności.
Strony
